29 Mayıs 2020 Cuma

BAĞ KÜLLEMESİ Uncinula necator (Schw.) Burr.

Külleme hastalığı, omcanın tüm yeşil organlarında (yaprak, sap, sürgün, salkım) görülür.

Yaprakların her iki yüzeyi de her yaşta enfeksiyona duyarlıdır. Konukçu dokusu üzerindeki miselyumlar, konidioforlar ve konidiosporlar grimsi beyaz tozlu veya pudramsı bir görünüştedir.
Başlangıçta enfekteli yaprakların üst yüzeyinde yağ lekesine benzeyen klorotik renk açılması şeklinde parlak lekeler görülür. Bu lekeler genellikle zor fark edilir. Hastalıklı yapraklar kenardan içe doğru kıvrılır, yaşlandıkça kalınlaşır ve gevrekleşir.
Sürgünler yeşilken, enfekteli kısımlar siyaha yakın koyu kahverengi, kışın ise bu lekeler kırmızımsı kahverengine dönüşür. Koruk döneminde hastalığa yakalanan taneler küçük kalır ve gelişemez.
Erken enfeksiyonlarda çiçeklerin meyve bağlaması engellenir. Taneler genelde %8 oranında şeker ihtiva edinceye kadar, enfeksiyonlara duyarlıdır. Şeker oranı %15’e ulaşıncaya kadar konidiospor oluşumu devam eder. Eğer taneler henüz tam büyüklüğünü almadan hastalığa yakalanırsa, tane sap doğrultusunda çatlar ve çekirdek görülür. Ben düşme döneminden sonra enfeksiyona yakalanmazlar.
Kültürel Önlemler
Bağlarda enfekteli çubuklar budanarak imha edilmelidir.
Bitkinin iç kısımlarına kadar iyi bir hava sirkülâsyonunun ve güneşlenmenin sağlanması için yeşil budama yapılmalıdır.
Kimyasal Mücadele
Hastalığın zaman içinde kullanılan ilaçlara karşı dayanıklılık oluşturması nedeniyle ilaç seçimine dikkat edilmelidir.  Mutlak surette bir dayanıklılık yönetimi uygulanmalıdır.
Hastalığın dayanıklılık oluşturabilecek yüksek riskli ilaçlardan mümkün olduğunca kaçınmak aynı grup ilaçları üst üste kullanmamak, dayanıklılık riski yüksek olan ilaçları gereksiz zamanlarda ve yüksek dozlarda kullanmamaktır.
Hastalık etmeni asmanın tüm yeşil organlarını hastalandırabildiğinden ilaçlamalar esnasında kaplama mücadele yapılmalıdır, ilaçlama aletinin memeleri resimde görüldüğü gibi hedefe doğru ayarlanmalıdır.
Ülkemizde yapılan uygulamalarda bunlara pek dikkat edilmez ve dayanıklılık problemi göz önüne alınarak bir mücadele yönetimi uygulanmaz. Özellikle jenerik ve aynı grup hatta aynı ilaçla arka arkaya mücadele yapılır. Hastalık için uygun koşullarda ise direnç nedeniyle bu mücadele etkili olmaz ve sorun yaşarız.
1.      İlaçlama: Bölgelere göre değişmekle beraber sürgünler 25-30 cm uzunluğa ulaştığında,
2.      İlaçlama: Çiçek taç yaprakları döküldüğünde,
3. ve diğer ilaçlamalar: İkinci ilaçlamadan sonra kullanılan ilacın etki süre­sine göre, tanelere ben düşme dönemine kadar yapılır.
Asmanın tüm yeşil aksamının ilaçla kaplanmasına özen gösterilmelidir.
-       Kükürt uygulamaları akşam serinliğinde veya sabah çiğ kalktıktan sonra, rüzgârsız havada, omcaların her tarafını ince bir tabaka oluşturacak şekilde yapılmalıdır.
-       Topaklanma yapabilen toz kükürdün iyi dağılımı ve yakma yapmaması için (4 birim kükürt, 1 birim dolgu) sönmüş toz kireç veya kül dolgu maddesi olarak karıştırılmalıdır (Sadece %98’lik kükürtler için).
-       Kükürt uygulamalarının optimal sıcaklık aralığı 25-30°C’dir. Fungisitin 18°C altında etkisi azalabilmektedir, 30°C’nin üstündeki sıcaklıklarda ise fitotoksite riski artar.
Kimyasal Mücadelede Kullanılacak İlaçlar ve Dozları: İl/ilçe Müdürlükleri ve reçete yazma yetkisi bulunan kişilerce belirlenmelidir.
Aziz ÖZKAN
Ziraat mühendisi

KAYNAK
http://www.sultaniuzum.com/bagcilik-hakkinda-genel/hastalik-zararli-ilaclama/bagda-kulleme.html
Fotoğraflar Aziz ÖZKAN











Hiç yorum yok:

Yorum Gönder